Vandaag was Jurjen hier voor de laatste keer.
Jurjen is sinds februari 4 jaar, en dan mag je naar school! En morgen gaat Jurjen dan ook voor het eerst naar school.
Twee jaar lang hebben we van het gezelschap van Jurjen mogen genieten. En ik heb hem zien groeien van een stil, maar toch ook ondeugend, jongetje naar een grote stevige jongen die er helemaal klaar is om naar school te gaan! Ik denk, en hoop het zeker, dat Jurjen het heel erg naar zijn zin zal hebben op school!!
We hebben er een feestelijke ochtend van gemaakt; cake-jes gebakken, popcorn gemaakt, heerlijk gespeeld..
Rond 12 uur was het dan zover en zwaaiden we Jurjen voor ‘de laatste keer’ uit.. Dat was toch wel een raar gevoel hoor!
Lieve Jurjen,
Dank je wel voor de leuke tijd die we samen hebben gehad. En we hopen dat je heeeeeel veeeeeel plezier zult hebben op school!!!
Een dikke knuffel van ons allemaal!
28 March 2011 / 20:21
nat-op-nat schilderen
Ik wilde al een hele tijd met de kinderen nat-op-nat schilderen. Maar omdat het toch wel een hele aanschaf is kwam het er niet van. Toch de stoute schoenen aan getrokken en alle benodigheden besteld.Â
En het was zeer zeker de moeite waard!!
De voorbereidingen vielen me erg mee. En omdat alleen Jurjen en Noa er waren viel het ook qua ruimte innemen erg mee.
De kinderen beleefden er ook veel plezier aan. Heel rustig en geconcentreerd gingen ze aan het werk.
(foto)Â
Het is een activiteit wat zeker om herhaling vraagt!
7 March 2011 / 20:51
Carnaval
Afgelopen week is het carnaval begonnen.
In het noorden van het land krijgen we er niet zoveel van mee. En ik besteed er met de kinderen ook niet heel veel aandacht aan. Maar Jurjen en Noa zijn al zo groot, gaan beiden over niet al te lange tijd naar school. Ze hebben al laten zien het knutselen erg leuk te vinden, vooral het plakken, en dus besloot ik er dit jaar toch weer wat mee te doen. Gauw de daad bij het woord gevoegd en gezellig samen om tafel aan het plakken geslagen.
Vol ijver werden de witte maskers beplakt met gekleurde papiertjes.
Aan het eind van de dag waren ze droog genoeg om er echte maskers van te maken. En alhoewel ik het niet had verwacht wilden ze allebei het masker graag op. De mama van Jurjen werd met het masker voor enthousiast begroet.
Maar het schertste mijn verbazing helemaal toen ik de volgende ochtend vroeg de deur voor Jurjen open deed om hem weer te verwelkomen; hij had het masker opnieuw opgezet.. De hele dag waren ze allebei geregeld onherkenbaar aan het spelen..
Leuk!!Â
