Momenten uit zomaar een dag...


28 January 2011 / 20:45

Nieuwe familieleden

Nieuwe duurzaam speelgoed is duur.
Daarom sneup ik zo nu en dan op het internet op zoek naar speelgoed waar al mee gespeeld is maar waar wij ook best nog mee kunnen spelen. Zo hebben we onze stal houten dieren op die manier aardig kunnen uitbreiden.
Maar ook met de poppen wordt volop gespeeld. Noa heeft haar eigen poppen en die liggen nu natuurlijk nog wel gewoon beneden in het huisje in hun bedjes te slapen. Maar ik merkte dat haar poppenkindjes steeds meer haar ‘kindjes’ werden. En dus keek ik wat rond naar poppenkindjes waar alle kinderen mee kunnen spelen.
En via marktplaats liep ik tegen een hele familie poppenkinderen aan. We waren heel blij en trots dat deze poppenkinderen wel bij ons wilden wonen!

Als verrassing zat daar een hele grote babypop bij. En Noa was meteen verliefd! De baby moest kleren aan, een slaapzak aan en mee naar bed! Met blijde glimoogjes dook ze in bed en ging heerlijk slapen!

24 January 2011 / 21:29

Met de kleine bolderkar op stap

Nog steeds gaan we geregeld naar het bos van Ypey. We vinden het heerlijk om buiten te zijn en het is daar altijd fijn. Heerlijk om de jaargetijden zo duidelijk te voelen als je buiten leeft!
Ook tijdens deze momenten merk ik dat de kleintjes groter worden. Het is niet meer nodig om de grote bolderkar erbij te pakken, ze kunnen het stuk prima lopen, zover is het niet.
Maar we hebben ook nog een kleine bolderkar waar je prima mee kunt reizen bedachten Noa en Jurjen!

 

Degene die in de kar zat had het brood vast wat we speciaal bewaard hadden voor de vogels..

Natuurlijk werd er ook gewisseld van plaats..

 

14 January 2011 / 20:59

Fantasie – de werkelijke wereld

Zoals ik al aangaf worden ‘mijn’  kleintjes steeds groter.
Dat wordt qua aanwezigheid heel duidelijk als bv Boas naar de basisschool gaat en dus niet zo veel meer zal komen. Jurjen gaat binnenkort ook naar school en zal ook afscheid nemen van ons. Dat vinden we wel heel jammer, want we hebben het zo gezellig samen. Maar ik merk heus wel dat ze er steeds meer klaar voor zijn.

Ik zie dat o.a. aan het fantasiespel wat heel duidelijk na de zomervakantie steeds uitgebreider werd en steeds meer werd uitgediept. Het is mij heel duidelijk dat de kleintjes zich steeds meer bewust worden van wat er allemaal om hen heen gebeurd. Zoveel situaties worden nagespeeld. Zo zie ik dat er momenteel vol op van de poppen gebruik wordt gemaakt nu Lasse en Janneke erbij zijn gekomen.

Waar er vlak na de zomervakantie geregeld werd gereisd in bus, trein of vliegtuig (allemaal stoeltjes achter elkaar en dan maar met z’n allen naar een bepaalde bestemming), reden ze vandaag in een heuse auto, inclusief kinder-autostoel achterin, want ja, anders kunnen de baby’s niet mee toch?!

Vader en moeder (zo noemen ze elkaar ook echt in het spel) voorin, de ene keer rijdt vader, de andere keer moeder..

5 January 2011 / 20:32

‘nieuwe generatie’

In januari 2009 kwam Boas voor het eerst bij ons spelen. Een paar maanden later voegde Jurjen zich daarbij. In november van 2009 mochten we ook Hessel verwelkomen. Samen met Noa schelen de 4 kinderen hooguit een jaar met elkaar.  Het werd steeds meer een hecht clubje, een heel gezellig groepje wat prima bij elkaar past en het heerlijk vindt om met elkaar te spelen.
Maar inmiddels is Boas al 4 jaar geworden en gaat sinds deze week naar de basisschool, en over een paar maanden wordt Jurjen ook 4 jaar en zal ons dus ook verlaten..

Na de zomervakantie in 2010 zijn er twee baby-tjes bijgekomen; Lasse en Janneke. Noa is dol op de twee kleintjes en noemt ze haar broer en zus. Ze geniet erg van het knuffelen en als ze binnenkomen moeten ze echt steevast even bij haar zitten..

Geregeld komen die twee kleintjes op dezelfde dag. Ze zijn altijd blij elkaar te zien, ik vind dat heel bijzonder, en ook die dagen hebben we het erg gezellig. Vandaag waren ze er ook weer allebei. Lasse zit sinds kort in een ‘gewone’ stoel aan tafel te eten. En dus is het mogelijk om gezellig met z’n allen aan tafel te gaan. Ik ervaar dat toch altijd weer als een speciaal moment..
Ik heb dan ook al vaak foto’s gemaakt van kinderen die gezellig samen aan tafel zitten, maar dit voelde toch ook heel bijzonder, dat wilde ik jullie niet onthouden..