Momenten uit zomaar een dag...


23 February 2010 / 18:30

Een traktatie-lente dagje

Wat werden we vandaag verrast met een lekker weertje! Had het gisteren bijna de hele dag geregend, vandaag scheen het zonnetje ons heerlijk toe! Dus natuurlijk lekker naar buiten! Omdat het voorjaarsvakantie is ging Demi gezellig mee. Dat bleek een superhulp te zijn. Want hoewel bijna overal de sneeuw al weg is, lag er in het bos van Ypey nog genoeg. Op bepaalde plekken was het gewoon spekglad. Het grootste deel van de paden waren toch wel erg blubberig en dat liep niet heel makkelijk met de buggy. Toch dapper een heel stuk van het park doorgelopen.Daar kwam Demi haar hulp ook goed van pas, want Jurjen wilde aldoor al zo graag de tunnel/grot door, maar Boas en Noa zagen dat nooit zitten, het is ook wel erg donker daarbinnen!!

Toen Demi en Jurjen klaar waren om de grot in te gaan, wilde Noa toch ook wel mee. Dapper liepen we de grot met ons vieren naar binnen.. Maar het duurde niet lang voordat Noa zich toch bedacht.. het was ECHT heel donker hierbinnen!! Jurjen en Demi gingen met hun tweeën verder. En Jurjen vond het prachtig!! Al was het na 1x wel genoeg geweest.. Wel werden alle andere mensen en kinderen (het was zowaar druk in het park) vrolijk door Jurjen begroet als ze de grot uit kwamen..

Toen we eindelijk weer klaar waren om richting huis te gaan.. bleek dat het hek (wij nemen altijd de werknemersingang) dicht was.. We stonden even zonder woorden.. het hek was dicht.. Maar toen liepen we toch maar het hele park weer door om via de andere uitgang onze weg naar huis te vinden. Dat was nog een hele klus door de sneeuw en blubber heen.. Bekaf kwamen we thuis aan.. te moe om de hondjes ook nog uit te laten. Gelukkig was oppaspapa zo lief om dat te doen!

22 February 2010 / 19:07

Een heel gewone neus

Vandaag was Hessel er weer. Sinds een tijdje is de maandag vaste prik voor Hessel om te komen. We genieten erg van zijn gezelschap, al is het soms voor de kinderen die Hessel nog niet gezien hebben even wennen. Hessel kreeg namelijk altijd sondevoeding via zijn neus. Noa en Jurjen hebben daar nooit raar naar gekeken, hebben Hessel vanaf het begin geaccepteerd zoals hij is. Heel bijzonder vind ik dat om te zien. Ik kan daar erg van genieten.

 

Vandaag kwam Hessel echter zonder slangetje in zijn neus. Vorige week was hij voor een dagopname opgenomen in het ziekenhuis, waar hij een PEG-sonde heeft gekregen, dus nu een ingang via de buik. Ik had het daar al met Noa over gehad en toen ze Hessel zag noemde ze het meteen, daarna was het ook weer klaar en heel gewoon. Heerlijk om te zien hoe ze hem bemoedert. Hessel  is enig kind thuis en moest daar in het begin wel aan wennen, vond het helemaal niet zo prettig die aandacht zo dichtbij.. Maar hij vindt Noa  toch wel erg lief en nu vindt hij het prima dat Noa soms wel heel erg dichtbij komt. Ook moest Hessel in het begin erg wennen aan de vele nieuwe geluiden hier. Maar na een tijdje kon hij dat ook helemaal loslaten en lekker spelen en genieten.

Hoewel ik me best kan voorstellen dat het feit dat we honden hebben mensen wat afschrikt om hun kinderen hier te brengen, zie ik keer op keer hoe goed dat elke keer loopt en hoe mooi dat echt is. Ook als kinderen in het begin angstig zijn voor de honden, komt daar al heel gauw een gevoel van vertrouwen voor in de plaats. Zo ook bij Hessel, Emma en Britt (onze honden) horen er gewoon bij.

Omdat Hessel vorige week geopereerd was, moest hij vandaag toch wel weer eventjes wennen, en bleef hij het liefst bij me op schoot zitten. En dus ben ik weer op de grond gaan zitten met Hessel lekker dichtbij mij. De andere kleintjes vinden dat ook erg gezellig en dus speelden we al snel samen op het kleed, heerlijk knus. Later kon ik rustig weer mijn gang gaan en de tafel afruimen en een kopje thee zetten e.d. Hessel speelde lekker met Noa en Jurjen op het kleed en ging al gauw op onderzoek uit, en genoot duidelijk zichtbaar!

19 February 2010 / 19:04

Sneeuwklokjes!

Wat een bijzondere winter dit jaar. Vanaf vlak voor de kerstvakantie ligt er bijna aldoor sneeuw. Af en toe verdwijnt het even, maar dat duurt niet lang en dan ligt er al weer een laag(je). Nog steeds spelen de kleintjes met veel plezier in de sneeuw. Aan de andere kant kijken we natuurlijk ook al wel wat uit naar een wat groener landschap, en verheugen we ons ook wel weer een beetje op spelen in de zandbak. En toen we gisteren dan ook (heel erg klein nog) de eerste sneeuwklokjes zagen staan stonden we er vol bewondering naar te kijken.. De lente komt er aan.. Dat is fijn!

Toch verheugde ik me opnieuw toen ik de volgende ochtend het gordijn opendeed en zag dat het weer had gesneeuwd! Want het blijft een pracht gezicht!